Kiszoj.

Noc trudna. Wierconca. Taka najźlejsza. Bo sie nieda lerzeć i roswarzać. Lecz jes krencenie i złe otychanie.

Obejżałem sie za spokojem. Lecz go nie sastałem. Noto wyruszyłem po pszyjemne oczucia. Rzeby mi byly kołysańką. Wziełem japko jak lubie i poszłem wnoc.

Szłem i szłem asz napotkałem zapachnienie. Siadłem na ławce za piekarnią. Tam był spokuj. Gryzłem japko twarde asz bolało miendzy zemby. Taki bul łaskotliwy. Pszyjemny asz. Szoczyszte i słotkie. Noc jesieniowa jusz se sześkim chłotem. Ale chlep pachnoł ciepło. I do japka wsamras.

Ot tego chlepa pszyszet mi do głowy dziatek. Ktury uczył mię miasta. Chociłem jego druszkami jusz bes okryzka. Miałem wsobie japko i chlep i dziatka i spokuj.

Wruciłem i nato znalazłem śliniaka. I inego dziatka. Bende do nich czasem zaglondał.

A teras jusz wrucił muj sen marno strawny. Noto ide.